Το βασιλικό φλος: Ιστορικά πρόσωπα και η ροπή τους στα παιχνίδια

Το τραπέζι τυχερών παιχνιδιών, φαίνεται, είναι ένα είδος ισοπέδωσης, όπου οι αυτοκράτορες, οι πρόεδροι και ο κοινός λαός μπορούν να επιδοθούν στη συγκίνηση της τύχης. Η ιστορία των τυχερών παιχνιδιών είναι συνυφασμένη με τα χόμπι ορισμένων από τις πιο εξέχουσες προσωπικότητες της παγκόσμιας ιστορίας. Αυτό το άρθρο σας μεταφέρει σε ένα ταξίδι στο χρόνο, προσφέροντας μια ματιά στις συνήθειες παιχνιδιού πολλών διάσημων ηγεμόνων και πολιτικών.

Ερρίκος VIII

Ο διαβόητος Άγγλος μονάρχης Ερρίκος Η’ ήταν ένας διαβόητος τζογαδόρος και λάτρης των σπορ. Η αγάπη του για τα τυχερά παιχνίδια ήταν τόσο βαθιά που ψήφισε νόμους που ρυθμίζουν τον τζόγο, κυρίως για να περιορίσει τις τυχερές συνήθειες των στρατιωτών του. Είναι ενδιαφέρον ότι το πάθος του Henry VIII για τα παιχνίδια με ζάρια τον έκανε συχνά να χάνει σημαντικά χρηματικά ποσά και πολύτιμα αντικείμενα. Υπάρχει ένας μύθος ότι κάποτε έχασε τις καμπάνες της εκκλησίας του Αγίου Παύλου σε ένα παιχνίδι με ζάρια, μια απόδειξη για τα στοιχήματα που ήταν διατεθειμένος να στοιχηματίσει.

Κάρολος Β’

Απέναντι από τη Μάγχη, ο Κάρολος Β’, γνωστός ως “Ευτυχισμένος μονάρχης”, ήταν φανατικός λάτρης των ιπποδρομιών. Συνέβαλε σημαντικά στην ανάπτυξη του «Sport of Kings», ενθαρρύνοντας προγράμματα αναπαραγωγής και δημιουργώντας ιπποδρομίες. Στην πραγματικότητα, ο εμβληματικός ιππόδρομος του Newmarket κέρδισε εξέχουσα θέση κατά τη διάρκεια της βασιλείας του. Αξίζει να σημειωθεί ότι ενώ ο Κάρολος Β’ απολάμβανε ένα φτερούγισμα στα άλογά του, ο κύριος στόχος του ήταν η συγκίνηση του αθλήματος και όχι ο τζόγος αυτός καθ’ εαυτός.

Λουδοβίκος ΙΔ’

Ο Λουδοβίκος 14ος της Γαλλίας, γνωστός ως «Βασιλιάς Ήλιος», είχε ένα βαθιά ριζωμένο πάθος για τα παιχνίδια, ιδιαίτερα το μπιλιάρδο και τα παιχνίδια με χαρτιά. Ήταν γνωστό ότι έκανε πάρτι με κάρτες στο μεγάλο του παλάτι στις Βερσαλλίες. Ο Βασιλιάς ήταν τόσο ένθερμος λάτρης των παιχνιδιών με κάρτες που έδωσε άδεια στην πρώτη επίσημη εταιρεία κατασκευής τράπουλας, την “Imprimerie Royale”, για να εξασφαλίσει ποιότητα και ομοιομορφία.

Μαρία Αντουανέττα

Η Μαρία Αντουανέτα, η τελευταία βασίλισσα της Γαλλίας, ήταν διαβόητη για τον εξωφρενικό τρόπο ζωής της, μέρος του οποίου περιελάμβανε τον τζόγο υψηλού στοιχήματος. Το αγαπημένο της παιχνίδι ήταν το «Φαραώ», ένα δημοφιλές παιχνίδι με κάρτες της εποχής. Η βασίλισσα ήταν γνωστό ότι διοργανώνει πλούσια πάρτι τυχερών παιχνιδιών στις Βερσαλλίες, γεγονός που έγινε εμβληματικό της περιφρόνησής της για τις άθλιες οικονομικές συνθήκες των υπηκόων της.

Φραγκλίνος Ρούσβελτ

Προχωρώντας στον 20ο αιώνα, ο Αμερικανός Πρόεδρος Franklin D. Roosevelt ήταν γνωστός για την αγάπη του στα παιχνίδια, ιδιαίτερα στο πόκερ. Τα παιχνίδια πόκερ του Ρούσβελτ ήταν συχνά χαμηλού πονταρίσματος και φιλικά, αλλά έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην πολιτική του καριέρα. Χρησιμοποίησε αυτά τα παιχνίδια για να καλλιεργήσει σχέσεις με δημοσιογράφους και πολιτικούς, κατανοώντας ότι μια χαλαρή, κοινωνική ατμόσφαιρα θα μπορούσε συχνά να ευνοήσει πολιτικές και διπλωματικές συζητήσεις.

Χάρι Τρούμαν

Ο Χάρι Τρούμαν, ένας άλλος Αμερικανός Πρόεδρος, ήταν επίσης λάτρης του πόκερ. Ο Τρούμαν ήταν γνωστό ότι φιλοξενούσε παιχνίδια πόκερ στο προεδρικό γιοτ, το USS Williamsburg, προσκαλώντας ένα μείγμα πολιτικών, αξιωματικών και φίλων. Όπως ο Ρούσβελτ, έτσι και ο Τρούμαν είδε αυτά τα παιχνίδια ως μια ευκαιρία να σπάσει τα εμπόδια και να ενισχύσει τη σχέση, εμφανίζοντας ακόμη και τις μάρκες του πόκερ στο γραφείο του ως περήφανη ένδειξη του χόμπι του.

Ρίτσαρντ Νίξον

Τέλος, ο Richard Nixon, ο 37ος Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών, δεν ήταν μόνο λάτρης του πόκερ αλλά χρησιμοποιούσε τα κέρδη του για να χρηματοδοτήσει την πρώτη του πολιτική καμπάνια. Ο Νίξον έμαθε να παίζει πόκερ ενώ υπηρετούσε στο Ναυτικό κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Σύμφωνα με πληροφορίες, ήταν προσεκτικός και στρατηγικός παίκτης, ικανότητες που χρησιμοποίησε αργότερα στην πολιτική του καριέρα.

Από παιχνίδια με ζάρια στο αγγλικό γήπεδο μέχρι παιχνίδια πόκερ στο προεδρικό γιοτ, η διασκέδαση αυτών των ιστορικών μορφών αντικατοπτρίζει τη διαρκή ελκυστικότητα των τυχερών παιχνιδιών. Αν και θα πρέπει να είμαστε επιφυλακτικοί για τις πιο σκοτεινές συνέπειες του τζόγου που απεικονίζονται σε ορισμένες από αυτές τις ιστορίες, δεν μπορούμε να αρνηθούμε τον σημαντικό ρόλο που έχουν παίξει τα παιχνίδια στην ιστορία, τόσο ως χαλαρό χόμπι όσο και ως εργαλεία διπλωματίας. Ένα πράγμα είναι σίγουρο, όταν το διακύβευμα είναι μεγάλο, οι κυβερνώντες και οι απλοί πολίτες απολαμβάνουν τη συγκίνηση του παιχνιδιού.